ن : zaynab
آثار و فوائد دین
1. معنا بخشی به زندگی
شاید این فایده از مهم‌ترین فواید دین باشد، زیرا زمانی زندگی برای انسان معنا دارد كه بداند هدف و معنای آن چیست و برای چه آفریده شده. در واقع، اگر معنای زندگی را در جهت تأمین جاودانگی انسان تبیین كنیم، به یكی از عظیم‌ترین و اصلی‌ترین فواید دین دست یافته‌ایم؛ ازاین رو گفته اند سرّ حاجت انسان به دین، جاودانه بودن و زندگی اخروی اوست و اگر جاودانگی مطرح‌نباشد، زندگی لغو خواهد بود.
2. راهنمایی به زندگی با آرامش
دین اطلاعاتی را در اختیار انسان می نهد تا زندگی برای او در مجموعه هستی میسر و مطبوع شود و به تعبیری بین آدمی و جهان و زندگی و خویشتن او آشتی برقرار گردد و همه چیز را به دید مثبت بنگرد.[11]
آرامش روانی، گمشده انسان است و او با تمام وجود در پی دستیابی به آن میباشد.
از دیدگاه دین، یگانه چیزی که می تواند این نیاز را برآورده کند، یادخداست. قرآن کریم با تأکید تمام، اعلام میکند که آرامش روان، فقط در سایه توجه به خداوند امکان پذیر است « ألابذکرالله تطمئن القلوب [12]»[13]
3. تربیت و تکمیل انسانها فراخور استعدادها
افراد بشر از نظر درک کمال و تحصیل معارف و اکتساب فضائل گوناگونند چون عقول انسانها متفاوت است، انبیا مبعوث میشوند که هر مستعدی را به نهایت کما ممکن او نایل کنند. بعبارت دیگر چون عقول انسانها متفاوت است و انسان کامل کمیاب، انبیا مبعوث میشوند که هر مستعدی را به نهایت کمال ممکن او نایل کنند.[14]
4. از بین بردن ترس
انسان بهدلیل وجود عقل، اگر بخواهد عملی را انجام دهد بیمناک است که مبادا مجاز نباشد و اگر بخواهد همان عمل را ترک کند بیمناک است که شاید وظیفه اش را انجام نداده است. از اینرو در هر جا از خشم خداوند بیمناک است، اما بوسیله بعثت انبیا و بیان حدود و فعالیت انسان، این ترس زائل خواهد شد و او بدون بیم وظایف خود را انجام می دهد.
5. پاسخ به احساس تنهایی
یکی از دردهای همیشگی انسان که پیوسته از آن رنج می برد، احساس تنهایی است. یکی از فوائد دین و بارو دینی این است که انسان خداباور هیچ گاه احساس تنهایی نمی کند زیرا باور دارد که خدا از رگ گردن به اون نزدیکتر است.«نحن اقرب الیه من حبل الورید[15]»
6. شناساندن اشیا سودمند و زیان آور به انسان
عقل در صورتی سود و زیان اشیا را درک می کند که آنها را تجربه و آزمایش کرده باشد و آزمون و تجربه نیز نیازمند گذشت زمان های طولانی و تحمل زیان های فراوان است.
فایده بعثت این است که انسان طبق رهنمود وحی، اشیای نافع و ضارّ را میشناسد بدون اینکه خطر و ضرری متوجه او باشد.[16]
7. اصلاح فرد و اجتماع
جامعه‌ای كه به دین پایبند نباشد، واقع بینی و روشنفكری را از دست می‌دهد و عمر گرانمایه خود را درگمراهی و ظاهر‌بینی و غفلت می‌گذراند، عقل را زیر پا گذاشته، و چون حیوانات، كوتاه نظر و بی‌خرد زندگی می‌كند. دچار زشتی اخلاق و پستی كردار می‌شود و بدین ترتیب، به كلی امتیازات انسانی را از دست می‌دهد. چنین جامعه‌ای گذشته از این‌كه به سعادت ابدی و كمال نهایی خود نمی‌رسد، در زندگانی كوتاه و زود‌گذر این جهان نیز، نتایج شوم و آثار ناگوار انحرافات و كجروی‌های خود را دیده و دیر یا زود چوب غفلت خود را خواهد خورد و به روشنی خواهد فهمید كه تنها راه سعادت، همان دین و ایمان به خدا بوده است و سرانجام ازكردار خود پشیمان خواهد شد.[17]
8.همبستگی اجتماعی:
همبستگی و وفاق، اساس یك زندگی اجتماعی است و زوال آن موجب فروریزی ساخت جامعه و از هم‌پاشیدگی حیات اجتماعی می‌شود. از طرفی هرفردی براساس غریزه خویشتن‌دوستی، نفع خویش را می‌طلبد، گرچه به ضرر دیگران بینجامد و این حالت غریزی، موجب اختلاف و در‌گیری است. دین با تبیین حیات و مقدمه خواندن آن برای زندگی اخروی و نیز دعوت به گرایش‌های معنوی وتربیت ویژه اخلاقی، این انسجام و همبستگی را فراهم می‌آورد.
برادرى و احساس اشتراك بر محور دیندارى سامان مىیابد. دوركیم، جامعه شناس مشهور مىنویسد: «مناسك دین براى كاركرد درست زندگى اخلاقى ما، به همان اندازه ضرورى اند كه خوراك براى نگه داشتن زندگى جسمانى ما ضرورت دارد، زیرا از طریق همین مناسك است كه گروه خود را تایید و حفظ مى كند.[18]
9. جبران کاستی های دنیای مدرن
علوم طبیعى با تمام پیشرفت هاى گستردهاش، از پاسخگویى به نیازهاى غیر طبیعى انسان عاجز است و تنها از دین مىتوان انتظار داشت تا نیازهاى ماوراى طبیعى آدمى را برآورده كند. علامه طباطبایى مىنویسد: «درست است كه علوم طبیعى چراغى است روشن كه بخشى از مجهولات را از تاریكى درآورده و براى انسان معلوم مى سازد ولى چراغى است كه براى هر تاریكى سودى نمى بخشد. از فن روان شناسى حل مسایل فلكى را نمى توان توقع داشت، از یك پزشك حل مشكلات یك نفر مهندس راه بر نمى آید و بالاخره علومى كه از طبیعت بحث مى نماید اصلا از مسایل ماورالطبیعه و مطالب معنوى و روحى بیگانه بوده و توانایى بررسى این گونه مقاصدى كه انسان با نهاد و فطرت خدادادى خود خواستار كشف آن ها است، ندارد.[19]
10. تفسیر خوشبینانه از مرگ
بسیاری از افراد از مرگ نگرانند. اضطراب آنان به دلیل این امور است: خود مردن، از دست دادن چیزهای خوب در زندگی، و اطمینان نداشتن به آنچه قرار است بعد از مرگ رخ دهد. در اینجاست که دین تفسیری خوشبینانه از مرگ به دست می دهد و آنرا نه نابودی و از بین رفتن، که انتقال از یک نوع زندگی موقت به نوع دیگری از زندگی که همیشگی وابدی است، تلقی میکند.[20]
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: